موضوع: آموزش رانندگی حرفه ای توسط سهيل صادقيان

كمربند ايمني

بستن كمربند ايمني حتي براي مسيرهاي كوتاه ضروري است. آمار و ارقام نشان مي‌دهد كه با بستن كمر بند ايمني مطمئن‌تر مي‌توان به مقابله خطرات غيرقابل پيش‌بيني ترافيك و جاده برخاست. پس از اينكه مدت كوتاهي از كمربند ايمني استفاده نموديد به بستن آن عادت خواهيد كرد. كمربند ايمني از وسايلي است كه در حوادث رانندگي از شدت آسيب جسماني به سرنشينان اتومبيل مي‌كاهد. تحقيقات نشان داده است كه در حوادث رانندگي بيشترين صدمات به سر و بالاي تنه رانندگان وارد مي‌شود، كمربند ايمني با ثابت نگهداشتن راننده و سرنشين روي صندلي مانع از برخورد سر آنها به شيشه جلو يا فرمان اتومبيل مي‌شود. كمربند ايمني نه تنها در برخوردهاي رو در رو بلكه حتي هنگام برخورد دو اتومبيل از پهلو نيز از شدت ضربه وارده به راننده و ديگر سرنشينان مي‌كاهد. در بستن كمربند ايمني بايد مراقب بود كه زياد شل و زياد سفت نباشد تا در حين رانندگي آزادي عمل را از راننده نگيرد و در عین حال او را به اندازه كافي عقب نگهدارد. به قلاب كمربند هم بايد توجه كرد چرا كه ممكن است هنگام وقوع حادثه بر روي قسمتي از بدن قرار بگيرد كه موجب صدمه به استخوان‌ها شود، در ضمن طرز باز و بسته شدن قلاب بايد طوري باشد كه هنگام حادثه راننده بتواند به آساني آن را باز كند.

در مورد كودكان هم دقت كنيد كه هميشه در صندلي عقب اتومبيل نشسته باشند و يا از صندلي‌مخصوص كودك در اتومبيل استفاده کنید.

1.بعضي وقتا اگه سرعتتون زياده و لازم ميشه با فاصله ي كمي نگه داريد ( غير از شل و سفت كردن ترمز و Heel & Toe و ...) يه كمي با فرمون بازي كنيد يعني با چرخوندن و برگردوندن فرمون سعي كنيد ماشين حركت زيگ زاگ پيدا كنه . فقط مواظب باشيد اگه زياد يا خيلي سريع فرمونو بچرخونين بسته به موقعيت مي تونه خيلي خيلي خيلي خطرساز بشه يعني اگه ماشين over steer يا under steer بشه فاتحه خوندس و بايد آقا سهيل بياد ماشينو جمع كنه !
پس خيلي آروم ( نه اونقدر ديگه ) حركت رفت و برگشتي به ماشين بدين . اين غير از اين كه باعث ميشه مسير بيشتري تا محل تصادف طي كنيد يه كمك خيلي بزرگ به شما ميكنه:

همونطور كه مي دونيد اندازه حركت يه مقدار برداريه و تمام كاري كه ما موقع ترمز انجام ميديم كم كردن اندازه حركته تا به صفر برسه و ماشين بايسته: p = m.v
حالا با اين كار هر بار با چرخوندن فرمون ( اگه ماشين ليز نخوره ) اين اندازه حركتو تو COSθ ضرب ميكنيم كه باعث ميشه مقدار اندازه حركت و در نتيجه سرعت كم بشه.

2. قبل از اينكه مورد دوم رو بگم : البته مي دونم كه همه ي بچه هاي اين سايت هميشه به قوانين احترام ميزارن و هيچ وقت اونقدر تند نميرن كه به اين مشكل بربخورن . اينو برا اونايي ميگم كه گاهي وقتا مثل من كيوون گوولشون ميزنه!
نميدونم تا حالا براتون اتفاق افتاده كه سر پيچها با سرعت بالا دارين ميرين و از شانس بدتون چرخها برا اين يه بارم كه شده حسابي چسبنده به جاده مي شن به جاي over steer , under steer(ماشينتونم نه BMW است نه Benz ) يواش يواش 2 تا چرخ ماشين كه طرف داخل پيچ هستن شروع مي كنن به بلند شدن !

البته اگه اون موقع آرامش خودتون و حفظ كنين و از قبل برنامه ي درستي برا جمع و جور كردن ماشين داشته باشين و يه ذره آمادگي جسماني مي تونين به جاي حادثه ازين اين واقعه يه حركت نمايشي بسازين كه خيلي هم حال ميده.

اولين و مهمترين كاري كه بايد انجام بدين اينه كه فرمونو يه مقدار به سمت بيرون پيچ برگردونين با اين كار در حقيقت نقطه ثقل رو كه داره به سمت چپ كردن ماشين مي ره به زير ماشين برمي-گردونيد.
اگه چرخهاي ماشين خيلي سريع داشت بلند ميشد شما هم خيلي سريع تر و بيشتر از حالت قبل فرمونو برگردونيد. چون معلومه نقطه ي ثقل خيلي از زير ماشين دور شده .
دومين كاري كه مي كنيد اينه كه كمي پاتونو از رو گاز بر مي دارين چون تو سرعت پايين تر بهتر ميشه كنترلش كرد .( يه وقت ترمز نكنين !!!)

مواظب باشيد كه :
*.معمولا اين زاويه پيدا كردن ماشين باعث ميشه راننده و سرنشينان تعادلشونو روي صندلي از دست بدن و بيافتن روي قسمت كناري ماشين كه اين موضوع مساله رو تشديد مي كنه. (آمادگي جسماني اينجا بدرد مي خوره ) در همچين مواقعي راننده كه تعادل خودشو نصف و نيمه حفظ كرده خيلي سريع تر از قبل بايد دست به عمل بشه.

*.وقتي ماشين شروع مي كنه به چپ كردن راننده براي اينكه تعادلشو از دست نده به صورت ناخودآگاه دستاشو كه به فرمونه به سمت مخالف مي كشه كه مانع افتادن خودش بشه و اين بعضي وقتا باعث ميشه فرمونو به سمت داخل پيچ بچرخونه (خدا نكنه). معمولا قرار گرفتن دستا (يا دست چپ) روي 10 اينجا بهتر از 9 جواب ميده مخصوصا تو پيچ به سمت چپ!
ولي خوب به عقيده ي من اينجا كف دست بهتر از همه مي تونه كنترلو تو اختيار ما قرار بده .

در مورد ترمز گيری همونطور که خودتون ميدونيد در پيست ها که آسفالت هستن راننده ها از ترمز ABS استفاده نميکنن و سعی ميکنن که خودشون کار مشابهش رو اونطور که ميخوان انجام بدن يعنی با بيشترين قدرت ترمز رو فشار بدن بعد به محض شنيدن صدای جيق لاستيک فشار رو يکم کم کنن و دوباره زياد کنن يعنی سعی کنن بيشترين مقدار نزديک به قفل کردن رو به دست بيارن ولی قفل نکنن.
اینطوری خط ترمز هم کم ميشه هم کنترل ميره بالا هم بعد مدّتی مسابقه لاستيک خراب نميشه به اون صورت. ترمز ABS هم قصد داره اینکارو انجام بده که هر چی بهتر تنظيم باشه بهتر اینکارو انجام ميده و اگر خط ترمز بيشتر بشه نشونه ضعف اون ABS هست که خوب طراحی نشده نه ضعف سيستم ABS.
راننده های پيست حتی موقعی که اتفاقی براشون ميفته و از مسير خارج ميشن که مثلا رو به يه مانع ميرن بری جلوگيری از صدمه ديدن و برخورد بازم به همين شکل ترمز ميگيرن ( غير از موقعی که دستی ميکشن ) يعنی به هيچوجه چرخ هارو قفل نميکنن، چه در مسابقه چه در غير مسابقه.
این دقيقا رابطه داره با استارت زدن، رانندها حتی با ماشين های RWD هم takeoff نميکنن و با گاز بازی ميکنن و اين به خاطر اینه که بتونن بهترين مقدار نزديک به takeoff رو به دست بيارن که صدای جيق لاستيک هم برايه مدت خيلی کوتاه ( مثل ترمز گيری ) شنيده ميشه.
به طور کلّی من کاری به ABS های ماشينهای اینجا ندارم، منظورم این هست که سيستم ABS اگر دقيق تنظيم باشه و خوب طراحی شده باشه بايد توی آسفالت اتومبيل رو زودتر از حرکت نگاه داره، ترمز گيری حرفه ای هم که ديگه جای خود داره، و اگر کسی ميگه که خودش ترمز گيری حرفه ای کرده ولی دير تر متوقف شده تا موقعی که قفل ميکنه يعنی اینکه هنوز مهارت لازم تو این حرکت رو نداره و بايد بيشتر تمرين کنه.
و تمرين این يکی از مهمترين تمرينهاست که امکان نداره يه راننده حرفه ای تو دوره آموزشش باش برخورد نکنه، و يه نوعش هم به این صورت هست که با يه سرعت بالا و ثابت حرکت ميکنن وقتی به محل مورد نظر رسيدن با این روش ترمز ميگيرن تا کوتاهترين فاصله و زمان ایست به دست بياد، و البته برای این تمرين در مرحله اول اصلا از معکوس استفاده نميشه، وقتی که بهترين زمان به دست اومد، سعی ميکنن با کمک دنده معکوس زمان و خط ترمز کوتاه تر شه.

در بيشتر اتومبيل ها قسمت بيشتری از نيروی تزمز روی چرخ جلو هست. مثلا 70 % يا 80 % يا مقادير اینجوری. این باعث ميشه که وقتی توی پيچ کمی ترمز ميگيريم از Over Steer شدن جلوگيری بشه، يا بهتره بگم اگر نيروی بيشتری از ترمز روی چرخ عقب باشه توی پيچ اتومبيل Over Steer ميشه. روی همين حساب بيشتر نيرو روی چرخ جلو هست.
فرض کنيد تقسيم نيروی ترمز 70% جلو و 30% عقب باشه، زمانی که شما ترمز ميگيريد سعی ميکنيد چرخ ها قفل نشه، نه چرخ عقب نه چرخ جلو، امّا لاستيک ها تا نزديکی ليميت تماس دارند و اگر ترمز رو بيشتر فشار بديد صدای جيغ شنيده ميشه. اما از اونجا که بيشتر نيروی ترمز روی چرخ جلو هست چرخ های عقب هنوز فاصله قابل ملاحظه ای تا ليميتشون دارن که با فشار دادن بيشتر ترمز نميشه اونارو به ليميت نزديکتر کرد چون جلو از ليميت خارج ميشه و سر ميخوره.
در اینجور مواقع ميشه از ترمز دستی کمک گرفت به شرطی که فرمان کاملا مستقيم باشه و اتومبيل هم در تعادل خوبی باشه، اما فراموش نکنيد که این ترمز دستی کشيدن با ترمز دستی های ديگه فرق ميکنه، اینجا شما بايد فقط به مقدار مورد نياز از نيروی ترمز دستی استفاده کنيد، يعنی خيلی کم ترمز دستی رو بکشيد و دباره برگردونيد، يا اینکه خيلی کم نگه داريد، طوری که چرخ های عقب قفل نشه، اینجوری کمبود نيروی عقب هم جبران ميشه، ولی بايد به تقسيم وزن هم دقت کنيد. و فراموش نکنيد که اتومبيل کاملا مستقيم باشه و چرخ ها هم قفل نشه. به عنوان مثال اگر نيروی ترمز روی چرخ های جلو شما موقع ترمز گيری 700 نيوتن متر شده و در همون موقع ترمز چرخ عقب 200 نيوتن متر هست شما ميتونيد بدون اینکه نيروی جلو رو زياد کنيد نيروی ترمز عقب رو با استفاده از ترمز دستی بين 240 تا 260 بياريد و ترمز گيری رو بهتر کنيد.
البته باز هم باد آور بشم که این کار نياز به خيلی تمرين داره تا بتونه مفيد واقع بشه و ريسک بزرگی هم هست چون اگر کمی زيادتر از حدش بشه تعادل به هم ميخوره، ولی اگر روش تمرين بشه هم مفيد واقع ميشه، من که تا به حال این کار رو با ماشين انجام ندادم که وقت گيری کنم، شايد راننده های پيست تهران انجام داده باشن، اگر کسی تمرينات ترمزگيری رو با برنامه و زمان گيری و با حساب و کتاب در جای مناسب انجام ميده، يا این تکنيک رو انجام داده قبلا نظرش رو بگه لطفا، ضمن اینکه بگه اتومبيلی که اون استفاده کرده از لحاظ تقسيم نيروی ترمز و تقسيم وزن چطور بوده.
به هر حال اینم يه تکنيک هست که ميتونه بعضی از جاها خيلی مفيد واقع بشه.

تو ترمز گيري انتقال وزن به سمت جلو هست
نيروي روي اكسل عقب كم مي شه و همين طور سطح تماس چرخ ها با زمين كم مي شه
پس به همين خاطر نيروي كمتري بايد به چرخ هاي عقب وارد بشه
اگه فشار شكن كار خودش رو درست انجام بده هيچ نيازي به اين كار نيست چون اون نيروي لازم رو به چرخ ها مي ده و اگه بخوايم با استفاده از دستي اين كار رو انجام بديم مقدار كشيدن بايد از مقدار باز شدن لنت ها توسط سيلندر ترمز بيشتر باشه
نيرو لازم داره وارد مي شه
نيرو رو بيشتر كنيم چرخ ها قفل مي كنه
حالا گذشته از اين مورد
ما براي چي مي خوايم اين كار رو بكنيم؟
قدرت ترمز گيري رو بالا ببريم اونم تو خط مستقيم با استفاده از دستي
فقط تو موردي كه خطر تصادف وجود داره يا كم كردن سرعت قبل از پيچيدن
در مورد دوم اصلا به صلاح نيست
چون كاملا از سرعت عمل راننده كم مي كنه و تو تايم به طور كامل تاثير منفي داره تازه اگه هيچ مشكلي براي فرد ايجاد نكنه يا بر اثر فشار اومدن به لنت چرخ هاي عقب درگير نشن ٬ روي تايم تاثير منفي مي ذاره
در حالت اول هم به نظر من به خاطر شرايط پر استرس باز هم فرد نمي تونه اين كار رو درست انجام بده و دستي رو زياد مي كشه و قفل شدن رو تشديد مي كنه در ضمن اين كار باعث محدود شدن راننده هم مي شه چون با فرمون نمي تونه كار كنه

پس مي بينيم كه تاثيري نداره و كلا ارزش وقت صرف كردن براي مهارت رو نداره

البته همونطور كه بالا گفتم به شرط اينكه فشار شكن و سيستم ترمز (كليه اجزا) كارشون رو خوب و درست انجام بدن چون اين كار مي تونه تو ماشيني كه مثلا سيلندر عقبش مشكل داره تاثير خوبي داشته باشه و ب ه راننده حس خوبي بده و احساس كنه ترمز گيري خيلي بهتر شده

دقيقا زمان ترمز گيری وزن اتومبيل به جلو منتقل ميشه ولی با این وجود هنوز هم زمانی که چرخ های جلو توی ليميت هستند چرخ های عقب با ليميت فاصله دارن، توی اتومبيل های استاندارد مسابقه ای ارتفاع اتومبيل کم هست و فنر ها هم سفت هستند و این باعث ميشه که انتقال وزن کمتر باشه و موقع ترمز گيری وزن جلو بيشتر ميشه ولی به اون اندازه نيست که توی اتومبيل های خيابانی اینجا ميبينيم، توی اینجور اتومبيل ها هميشه سعی ميشه انتقال وزن کم بشه تا راننده بتونه راحت تر وزن های قسمت های مختلف اتومبيلش رو حساب کنه، منظورم این هست که وقتی اتومبيل مسابقه ای ترمز ميگيره انتقال وزن به جلوی اون خيلی کمتر از انتقال وزن به جلوی اتومبيل های خيابانی هست. ولی خوب با این وجود باز هم این انتقال وزن با نسبت ترمز هارو در نظر ميگيرن و سعی ميکنن که با هم هماهنگش کنن، ولی باز هم وقتی که چرخ جلو توی ليميت هست عقبی ها جا دارن تا به ليميت برسن، شايد در خودروهای مسابقه ای قديم اینجوری نبوده ولی حالا که راننده ها از تکنيک هايی مثل Trail Braking استفاده ميکنن تقسيم ترمز رو طوری انجام ميدن که زمان قفل شدن چرخ های جلو، چرخ های عقب هنوز تا ليميت فاصله خوبی داشته باشند، اگر اینطوری نباشه انجام این تکنيک امکان پذير نيست و از اونجا که اینجور تکنيک ها حالا ديگه خيلی مرسوم شده کمتر ديده ميشه راننده ای بياد و ترمز ها رو طوری انتخاب کنه که جلو و عقب با هم به ليميت برسن، و هميشه به خاطر جلوگيری از Spin شدن نيروی ترمز چرخ های جلو نه تنها در حالت عادی بيشتر هست بلکه با انتقال وزن به جلو، باز هم چرخ های جلو زودتر قفل ميشن و چرخ های عقب هنوز با قفل شدن فاصله دارن.
اینکه ما برای چی ميخوايم این کار رو انجام بديم هم:
اگر اتومبيل از مسير خارج بشه و جا داشته باشه خيلی از وقت ها با دستی ميچرخوننش، ولی بعضی وقت ها جا برای چرخاندن اتومبيل نيست، و بايد در حرکت مستقيم اتومبيل رو نگه داريم، اگر همچين موردی پيش بياد این تکنيک اگر درست انجام بشه کار برد داره، البته تاثير این خيلی کم هست، و شايد اصلا احساس نشه ولی کمک ميکنه.
يک بار هم توی يکی از مسابقات ديدم که يکی از راننده ها ميخواست سر پيچ از داخل ثبقت بگيره، اتومبيلی که توی Race Line بود داشت حرکت خودش رو ميکرد، راننده ای که ميخواست ثبقت بگيره وارد پيچ شد و Race Line اون يکی رو يکم به هم زد، ترمز خيلی محکمی گرفت که از چرخ های جلو و يکی از چرخ های عقب دود بلند شد و بعد دوباره گاز داد و ثبقت گرفت. این صحنه رو از نماهای مختلف نشون داد، از داخل اتومبيل که نشونش داد راننده يه تيکه کوچيک از دستی استفاده کرده بود، اول ترمز محکم گرفت با يه دستی خيلی کوچيک که اتومبيل هنوز داشت مستقيم حرکت ميکرد، بعد سريع دستی رو خابوند و چندتا معکوس سريع داد تا درست توی Overtaking Line قرار بگيره، بعد نيمگاز گرفت ( تکنيک Breathin the throttle ) و اتومبيل رو چرخوند و بعد گاز رو کم کم و با دقت زياد کرد و ثبقت گرفت. فکر کنم زمانی که چرخ های جلو دود بلند شد ترمز تنها گرفته شده بود و وقتی يکی از چرخ های عقب هم دود کرد به خاطر دستی کوچيک بود، چون فقط يک لحظه يکی از چرخ های عقب قفل شد و به محض اینکه اتومبيل ميخواست کج بشه چرخ عقب از قفل شدن در اومد ولی چرخ های جلو همچينان دود ميکرد، و اتومبيل دباره صاف شد.
البته همونطور که در پست قبلی هم گفتم این تکنيک خيلی کم استفاده ميشه يا بهتره بگم من خيلی کم ديدم که استفاده بشه و توی مسابقه هم ميشه گفت هيچوقت استفاده نميشه ولی بعضی وقت ها استفاده ميشه.
در مورد اینکه ارزش وقت صرف کردن داره يا نه نظر من این هست که ارزش داره، توی فوتبال اگر يه باريکن از وسط زمين شوت کنه حتی اگر توی چارچوب حريف هم بره دروازه بان به راحتی ميگيرتش، پس ارزش نداره روش تمرين کنيم؟ ولی با این وجود ديده ميشه که روش تمرين ميشه چون سالی 1 بار ممکنه يه دروازه بان بياد از گل بيرون بشه از همونجا توپ رو از روی سرش بفرستيم توی گل، این هم همينطوره، اگر بعد از 50 تا مسابقه فرصتی پيش بياد که این تکنيک بتونه کمک کنه پس بايد روش وقت بذاريم، البته این حرف مال مسابقه ای هست که همه راننده ها حرفه ای باشن و صدم ثانيه ها مهم باشه ولی توی مسابقات کشور ما فکر کنم اصلا ارزش نداشته باشه، همين حالا که مثلا مسابقات رده بنده حرفه ای و نيمه حرفه ای و ،، شدن من که نگاه مسابقات ميکنم احساس ميکنم خيلی از راننده ها اصلا با هم قابل مقايسه نيستن. چه برسه به اینکه رقابت صدم ثانيه ای به وجود بياد. پس فکر نکنم اینجا این تکنيک ارزش تمرين کردن داشته باشه ولی اگر رقابت ها خيلی نزديک بود حتما بايد روی کوچکترين تکنيک تمرين ميشد.
پس در رانندگی حرفه ای بايد این رو هم ياد بگيريم هر چند که ممکنه هيچ وقت لازم نشه، ولی اون مثالی که من زدم فکر کنم راننده قصدش همين بوده، البته نميشه 100% بگم ميخواسته همين کار رو بکنه ولی اینجوری نشون ميداد، شما مورد مشابه نديديد؟ البته من توی رالی گاهي ميبينم که از ترمز دستی استفاده ميشه ولی معمولا به قصد چرخوندن پشت اتومبيل هست و معمولا با اینکه دستی ميکشن اتومبيل متوقف نميشه.

زمانی که ميخوايم دنده رو از قسمت بالا به پايين تغيير بديم ( مثلا 3 به 4 )
نرمی کف دست راست رو روی دنده قرار ميديم و پنجه ها رو از جلوی دنده به سمت اون خم ميکنيم يعنی 4 تا انگشت دست با زاويه 90 درجه نسبت به کف دست قرار ميگيره، بايد دنده در دست شما طوری باشه که در قسمت کف دست شما و پنجه ها فضای خالی بين دست و دنده نباشه. دنده رو با سرعت به سمت پايين هدايت ميکنيد به شرطی که نيروی زيادی به اون نمياريد، خيلی نرم و سريع، نيرويی که شما بايد به دنده وارد کنيد در جاهای مختلف تغيير ميکنه، در اینجا نيازی نيست چندان از قسمت بازو نيرو وارد کنيد، نيروی دست شما از مچ گرفته ميشه، در این حالت سرعت بهتری ایجاد ميشه، در واقع مچ به عنوان وارد کننده نيرو و پنجه ها نقش هدايت کننده رو دارند، فراموش نکنيد که نيازی به زور زدن نيست، تعويض دنده نيازمند دقت و سرعت هست در حالی که دنده بايد خيلی نرم تعويض بشه.
زمانی که ميخوايد دنده رو از قسمت پايين به بالا ببريم کف دست در قسمت عقب و بالا دنده ( گوشه بالا عقب ) قرار ميگيره به طوری که 4 انگشت دست به سمت جلو قرار داره.با قسمت عقبی کف دست که کمی سفت تر هست دنده رو به سمت بالا هدايت ميکنيد، در این حالت بازو نسبت به قبل حرکت بيشتری داره، اما باز هم نيازی به زور زدن نيست و لازم نيست فشاری به دنده وارد کنيد، نيرويی که وارد ميکنيد بايد اول از بازو بعد از آرنج باشه و منتقل بشه به قسمت سفتی کف دست، در این حالت شما با کمک نيروی بازو و آرنج که با هم جمع ميشه ميتونيد خيلی نرم دنده رو به بالا هدايت کنيد، در این حالت فشار از قسمت سفتی دست به دنده وارد ميشه و اون رو حرکت ميده ولی در حالت قبل نيروی نهايی از طريق پنجه های دست و قسمت نرمی نزديک به پنجه به دسته دنده منتقل ميشد. با توجه به اینکه دنده قرار هست به کدام قسمت هدايت بشه نيروی نهايی رو به جهت خلاف اون در کف دست منتقل ميکنيم، پس هميشه کف دست سهمی در جا رفتن دنده داره و قسمتی از نيروی بدن از طريق کف دست به دنده منتقل ميشه.
زمانی که ميخوايم دنده رو عوض کنيم دست رو از فرمان ور ميداريم، خيلی سريع و دقيق دنده رو عوض ميکنيم و دوباره دست رو روی فرمان بر ميگردونيم، دقت کنيد که دست رو بيخود روی دنده نگاه نداريد، دست راست فقط زمانی روی دنده هست که قصد تعويض دنده داريم، در غير این صورت بايد روی فرمان باشه.
در موقع تعويض دنده تا زمانی که دنده جا نرفته دست رو از روی دسته دنده بر نميداريم، گاهی دست رو برای مدت خيلی کوتاه بعد از تعويض دنده نگاه ميداريم ( کمتر از 1 ثانيه ) در این حالت ميتونيم با يک گاز سريع و مشاهده عکس العمل ماشين جا رفتن دنده رو بررسی کنيم، در صورت درست جا رفتن دست رو سريع روی فرمون بر ميگردونيم. ( همه اینها نهايتا 1 ثانيه ميشه )
توجه کنيد که در تمام تعويض دنده ها از نيروی بازو، آرنج، مچ و پنجه با تقسيمات مختلف استفاده ميشه، ولی همه این قسمت ها حرکت ندارند، و این کار بايد طوری انجام بشه که بيننده احساس نکنه شما داريد زور ميزنيد يا خشک کار ميکنيد، زمانی که از هر قسمت نيروی کمی وارد بشه و به دنده منتقل بشه تعويض دنده خيلی نرم هست در صورتی که اگر شما فقط از يکی از این قسمت ها نيرو وارد کنيد، خيلی روشن زور زدن ديده ميشه و تعويض دنده هم خوب انجام نميشه، این دقيقا مثل این ميمونه که شما بخوايد يک وزنه رو از زمين بلند کنيد، اگر بخوايد فقط از بازو کمک بگيريد هر کسی که شما رو نگاه ميکنه ميينه که شما داريد زور زيادی به بازو ميديد و خيلی سخت وزنه رو بلند ميکنيد اما اگر از قسمت های ديگه بدن هم کمک بگيريد اصلا معلوم نميشه که داريد چقدر فشار مياريد و وزنه هم بهتر بلند ميشه.
پس اگر دنده رو به این شکل عوض کنيم هر کسی که ميبينه از حرکت دست و دنده لذت ميبره، برای اینکه مطلب درست جا بيوفته براتون چندتا فيلم از راننده های حرفه ای که با اتومبيل های معمولی رانندگی ميکنن نگاه کنيد و به تعويض دنده ها و نحوه حرکت ها شون دقت کنيد، حتما لذت ميبريد.

اگه سر دنده گرد باشه با اين روش تسلط دست روش كم مي شه
كلا بايد جوري دنده رو تو دست بگيري كه تسلط زياد باشه و با نيروي كم بتوني دنده رو تعويض كني
مثلا چيزي كه من تو دخترها ديدم همشون اون اولا كه رانندگي ميكنن با دنده كشتي مي گيرن يعني زور زيادي بهش وارد مي كنن و دنده ناخود آگاه به سمت پايين فشرده مي شه و سفت مي شه در صورتيكه اگه نرم تو مسير حركتش بدي خيلي راحت جا مي ره
به نظر من تو چيزايي كه ديدم سرعت عمل ژاپني ها تو تعويض دنده حيرت آوره
خيلي خيلي سريع كلاچ مي گيرن و دنده رو عوض مي كنن و كلاچ رو ول مي كنن.
يعني دست و پاشون خيلي با هم هماهنگه
يه بار من خودم خواستم سرعتم رو به اونا نزديك كنم از لحاظ دست كم آوردم البته Short Shift بودن دسته دنده هم كه طول حركتي بين دو دنده رو كم كنه خيلي موثره ولي واقعا به نظرم ژاپني ها از همه سريع تر هستن
چيزي كه مهمه اينه كه زور زيادي به دسته دنده وارد نكني
عني در عين حال كه خيلي سريع دنده رو عوض مي كني ولي ضربه بهش وارد نكني يعني اينكه كاملا بدوني كه چه مقدار دسته دنده حركت كنه كافيه و دنده رو نكوبي تو و حركت رو ادامه بدي كه ديگه دسته دنده جلو نره
اين هم زمان رو طولاني مي كنه هم آسيب مكانيكي به ماشين مي رسونه
بعضي ها مثلا دو به 3 كه مي كنن مي بيني همين جوري دستشون مي ره جلو و يه تابي هم حتي به تنشون مي دن
اون روش تو چند دور باعث مي شه يه دفعه مي بيني دنده جا نمي ره و طرف هم متوجه روش اشتباه خودش نيست و بازم به دسته دنده زياد فشار مي ياره.
به نكته خوبي اشاره كردي چون بد دنده عوض كردن مي تونه باعث بشه كه تو يه مرحله حساس نتوني دنده رو جا بزني و انوقت از حريف عقب بيفتي

شاید برای بعضی از شماها اتفاق افتاده باشه که در مواقعی کلاچ کار نکنه به هر دلیل. در این زمان برای رساندن ماشین به محل مناسب چه باید کرد؟ باید چگونه بدون استفاده از کلاچ ماشین رو در سطح شهر به حرکت درآورد؟
راه حل:
قبل از حرکت، ماشین را در دنده 2 قرار داده ترمز دستی رو می خوابونیم و استارت می زنیم. در این هنگام ماشین به طور ناگهانی مقداری به جلو پرش می کنه، درست در این لحظه که ماشین به جلو پرش می کنه دوباره و بی درنگ استارت می زنیم. در این لحظه ماشین روشن شده و به حرکت ادامه دهید.
هنگامیکه ماشین سرعت بیشتری گرفت شما به طور ذاتی و غریزی دوست دارید ماشین رو به دنده ی بالاتر ببرید. در این زمان دور موتور رو کمی بالاتر ببرید و دنده را در حالت خلاص قرار دهید، سپس از شدت شتاب کم کنید و ماشین رو در دنده ی جدید قرار دهید. البته برای این کار کمی تمرین نیاز است تا دنده را در بهترین لحظه بتونید تغییر دهید.
و طریقه کم کردن دنده هم مانند بالا می باشد اما کاملا برعکس! به این صورت که دور موتور رو پیشاپیش بالا نمی برید.
برای متوقف کردن ماشین هم به یک دنده ی پایین تر آمده و یک ترمز قوی و محکم بگیرید تا موتور را وادار به ایستادن نمایید.

توقف در کمترين زمان براي ترمزهاي غير ABS
ابتدا ترمز را یکی دو بار فشرده و رها کنیم و برای بار سوم آن را محکم بگیریم.